Misschien heeft u het al eerder meegekregen; Tomáš Halík brengt in maart 2020 de boodschap van de ‘lege kerkgebouwen’ als een van de eersten onder woorden. Hij wijst er in een artikel in Trouw op dat het evangelie nooit bedoeld was om in een gebouw op te sluiten, maar dat het thuis hoort op de straten van een post-christelijke samenleving.
‘Misschien staan de lege kerkgebouwen wel symbool voor de leegte in de kerken. Als de kerk geen serieuze poging waagt om de wereld een compleet ander gezicht van het christendom te laten zien, zal leegte de toekomst van de kerk zijn’
Het is hoog tijd om te heroverwegen en om te veranderen! Gevoelens van ontheemding die kerkgangers juist in deze coronatijd ervaren zijn al veel eerder gevoeld door diegenen die afgehaakt zijn. Steeds meer mensen voelen zich niet (meer) thuis in de kerk.
Omdat wij geloven dat de verhalen uit de bijbel niet alleen van gisteren zijn, maar juist ook van betekenis kunnen zijn in het leven van de mensen van vandaag, is het goed om na te denken over de vraag hoe inclusief onze kerk eigenlijk is. Zij wij toegankelijk voor nieuwe generaties? En wat is je thuis voelen? Wat is thuiskomen? Helpen onze gebouwen daarbij?
Het zijn vragen die uitdagen en waar we in vertrouwen over mogen nadenken. Jezus zelf zond immers zijn leerlingen uit, aangezet door de Geest. Het uiteengaan van de leerlingen leidde niet tot het uiteenvallen van de eerste kerk. Er werden gemeenten gevormd op de meest onmogelijke plekken. Waarom zullen wij dan niet experimenteren met nieuwe vormen van aanbod die kerken opnieuw toegankelijk maken?
Ook wij zijn gezonden de wereld in. Wat betekent dat voor ons als geloofsgemeenschap? De huidige crisis laat zien dat we vooral heel goed zijn in zenden. We zenden met name woorden en liederen. Dat is goed, maar wel beperkt en eenzijdig. Laten we niet zenden, maar gezonden zijn. Als aanwezige kwetsbare mensen met aandacht, een helpende hand, liefde en heling. Dat is waar onze roeping ligt. Ons uitgangspunt hoeft niet te zijn het behouden en voortzetten wat we hebben, maar we mogen op zoek gaan naar wat ons werkelijk drijft. We kunnen druk zijn met de zondagse viering, maar op straat lopen de mensen, met hun vragen, met hun blijdschap en verdriet, met hun eenzaamheid.
Laten we loslaten en met elkaar op zoek gaan naar nieuwe manieren om het evangelie weer werkelijk aanwezig te laten zijn in de wereld. Ideeën en suggesties zijn welkom! U vindt onze contactgegevens hier.
Bronnen:
- De coronacrisis is hét moment voor de kerk om te veranderen, essay Tomáš Halík, Trouw 8 april 2020
- Herkerken, De toekomst van geloofsgemeenschappen, Remmelt Meijer en Peter Wierenga, 2020
- Foto is afkomstig van Pixabay
